- پزشک برتر
- يكشنبه ۲۶ مرداد ۹۹
- ۱۲:۳۳
- ۰ نظر
بسیاری از افراد آبله مرغان را یک بیماری برای سن کودکی می‌دانند، اما امکان ابتلا بزرگسالان به آن نیز وجود دارد.در یک فرد سالم، ویروس واریسلازوستر یا آبله مرغان معمولاً باعث علائم خفیفی می‌شود.با این حال، در بزرگسالان با بیماری مزمن، به ویژه افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف، علائم شدیدتری وجود دارد.واکسن آبله مرغان در هر سال، به کاهش تعداد مبتلایان به این ویروس کمک کرده است، اما آبله مرغان هنوز هم می‌تواند در همه افراد و در هر سنی ایجاد شود.این مقاله، ما نحوه تشخیص و درمان آبله مرغان در بزرگسالان را شرح می‌دهیم و می‌بینیم که آیا بزرگسالان می‌توانند واکسن را دریافت کنند یا نه.
علائم آبله مرغان:
یک فرد بزرگسال مبتلا به آبله مرغان ممکن است ابتدا علائم شایع یک بیماری ویروسی را تجربه کند. این موارد عبارتند از:
- درد بدن
- خستگی
- سرفه
- تب
- گلو درد
بعداً ممکن است فرد متوجه ضایعات پوستی بیماری آبله مرغان شود. پزشکان این تاول‌های پر از مایع را “وزیکول” می‌نامند.
تاول‌های آبله مرغان معمولاً ابتدا روی سینه، پشت یا صورت ایجاد می‌شود. سپس می‌توانند در مناطق دیگر از جمله پلک‌ها، دستگاه تناسلی و در داخلی دهان پخش شوند.
طبق گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، تاول‌ها یک هفته پس از ظهور شروع به زخم شدن می‌کنند. معمولاً در مراحل مختلف ضایعات وجود دارند. به عنوان مثال ، فرد ممکن است ضایعات وزیکلی پوستی و ضایعات زخمی داشته باشد.
برخی از بزرگسالان که واکسن آبله مرغان را دریافت کرده‌اند، علائم خفیفی را تجربه می‌کنند. پزشکان این را “آبله مرغان پیشرفته” می‌نامند.
در این حالت فرد ممکن است دارای چند ضایعه آبله مرغان و علائم بیماری ویروسی باشد.
برخی از افراد پس از واکسیناسیون هنوز طیف کاملی از علائم آبله مرغان را ایجاد می‌کنند.
درمان ها
معمولاً پزشکان درمان‌های حمایتی را برای علائم آبله مرغان توصیه می‌کنند تا زمانی که سیستم ایمنی بدن فرد تکثیر ویروس را متوقف کند.
پزشک ممکن است داروی آسیکلوویر (Zovirax) را برای کاهش مدت و شدت علائم تجویز کند. آسیکلوویر میزان ویروس آبله مرغان را در بدن کاهش می‌دهد.
پزشکان تمایل ندارند که درمان ضد ویروسی را برای کودکان مبتلا به آبله مرغان تجویز کنند، اما می‌توانند آن را برای بزرگسالان تجویز کنند.
فرد باید به محض اینکه متوجه این علائم شد، آسیکلوویر را مصرف کند ، تا مؤثر باشد.
مقاله‌ای در ژورنال BMJ Clinical Evidence گزارش می‌دهد ، بزرگسالانی که در طی ۲۴ ساعت متوجه شوند به آبله مرغان مبتلا شده‌اند و از آسیکلوویر استفاده کرده‌اند ، علائم و نشانه‌های کمتری و با مدت زمان کمتری را تجربه کرده‌اند ، در مقایسه با افرادی که آسیکلوویر مصرف نکرده‌اند.
با این حال، همه بزرگسالان مبتلا به آبله مرغان نیازی به مصرف این دارو ندارند. بدن باید به طور طبیعی با ویروس مبارزه کند، که باید با گذشت زمان برطرف شود.
زنان باردار، سالمندان و بزرگسالان دارای سیستم ایمنی ضعیف و احتمالاً مبتلا به ویروس HIV یا سرطان باید برای کاهش خطر عوارض، آسیکلوویر را برای آبله مرغان مصرف کنند.
روش‌های درمانی زیر در منزل می‌تواند به کاهش خارش و ناراحتی در آبله مرغان کمک کند:
لوسیون کالامین: این لوسیون را روی وزیکول‌های خارش‌دار بمالید و ضایعات را باز نکنید.
حمام‌های خنک: اضافه کردن جوش شیرین، جو دوسر کلوئیدی یا جو دوسر بدون مزه و خام
می‌تواند به تسکین علائم کمک کند. محصولات بلغور جو دوسر کلوئیدی برای خرید آنلاین وجود دارد.
تسکین دهنده درد بدون نسخه: داروهایی مانند استامینوفن (تایلنول) برای خرید در داروخانه‌ها یا به‌صورت آنلاین در دسترس هستند و می‌توانند به کاهش هرگونه تب یا دردهای بدن کمک کنند.
به کودکان مبتلا به آبله مرغان آسپرین ندهید، زیرا خطر ابتلا به یک بیماری شدید به نام سندرم ریه را افزایش می‌دهد.
محصولات اصل مدکده را با اطمینان خریداری کنید: فشارسنج عقربه ای و تشک مواج
عوارض آبله مرغان
به ندرت، آبله مرغان می‌تواند عوارض شدید ایجاد کند و یا حتی می‌تواند کشنده باشد.
براساس مقاله ای در ژورنال BMJ Clinical Evidence، در ایالات متحده، بزرگسالان مبتلا به آبله مرغان بیش از چهار برابر بیشتر از کودکانی که مبتلا به آن هستند، در اثر این بیماری جان خود را از دست می‌دهند.
تخمین زده می شود از ۱۰۰۰۰۰ بزرگسال مبتلا به آبله مرغان ۳۱ نفر از این بیماری جان خود را از دست می‌دهند.
شایع‌ترین عارضه ای که می‌تواند کشنده باشد، پنومونی واریسلا است. این امر باعث ایجاد علائمی مانند تنگی نفس، تب، سرفه، درد قفسه سینه و اشباع کم اکسیژن می‌شود. استفاده از دستگاه نبولایزر می‌تواند کمک بسیاری به درمان بیماری هانی تنفسی کند.
براساس مقاله‌ای در مجله تحقیقات پزشکی، حدود ۵ تا ۱۵٪ از بزرگسالان مبتلا به آبله مرغان برخی از علائم تنفسی دارند.
سایر عوارض بالقوه جدی آبله مرغان می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- عفونت‌های باکتریایی پوست
- کمبود آب بدن
- التهاب مغز، آنسفالیت نامیده می‌شود
- خونریزی شدید
- عفونت شدید در جریان خون، به نام سپسیس
برخی از افراد مبتلا به آبله مرغان نیاز دارند در بیماستان بستری شوند. آن‌ها ممکن است به اکسیژن اضافی برای کمک به تنفس یا استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان باکتری پوست و عفونت‌های مجاری خون نیاز داشته باشند.
هرکسی که نگران عوارض آبله مرغان است باید در مورد درمان‌ها و اقدامات پیشگیرانه با پزشک صحبت کند. همچنین پزشک ممکن است واکسیناسیون آبله مرغان را توصیه کند.
علل و عوامل خطر
ویروس آبله مرغان می‌تواند به روش‌های مختلفی منتقل شود. این بیماری می‌تواند از طریق قطرات تنفسی پخش شود، زمانی که یک فرد عطسه می‌کند یا برای مثال یا از طریق تماس با تاول‌ها، به همین دلیل است که ویروس آن خیلی مسری است.
هر فرد بالغ که مصون نیست و با فرد آلوده در تماس است در معرض خطر است.
حتی وقتی شخصی علائم آبله مرغان را برای مدتی نداشته باشد ، ویروس در سیستم آن‌ها باقی می‌ماند. می‌تواند بعداً فعال شود و باعث ایجاد زونا شود.
زونا یک بیماری دردناک است که می‌تواند ضایعات خارش دار و سوزش ایجاد کند. فردی که تا به حال آبله مرغان نداشته است می‌تواند با تماس با ضایعات زونا به زونا مبتلا شود.
مراحل آبله مرغان
بعد از اینکه فرد در معرض ویروس آبله مرغان قرار گرفت، چندین روز طول می‌کشد تا علائم ایجاد شود. در زیر، نحوه ورود ویروس به بدن و ایجاد علائم را توضیح می‌دهیم:
مواجهه اولیه
آبله مرغان می‌تواند از طریق قطرات تنفسی یا از طریق تماس مستقیم با بزاق ، آلودگی و مایع تاول آبله از یک فرد آلوده منتقل شود.
فرد مبتلا به عفونت می‌تواند ویروس را تا ۲ روز قبل از ایجاد ضایعات آبله مرغان انتقال دهد.
دوره نهفتگی
ویروس حدوداً پس از ۴-۶ روز در بدن ، شروع به تکثیر در غدد لنفاوی می‌کند. متوسط دوره نهفتگی قبل از بروز علائم ، ۱۴ تا ۱۶ روز است.
بیماری اولیه
فرد معمولاً حدود ۱۴ تا ۱۶ روز پس از مواجهه اولیه با ویروس آبله ، علائم بیماری ویروسی را تجربه می‌کند. این علائم معمولاً شامل خستگی ، آبریزش بینی و سرفه است.
عفونت های ثانویه
چند روز پس از آنکه فرد برای اولین بار علائم بیماری ویروسی را تجربه کرد، ویروس از طریق رگ‌های خونی در بدن پخش می‌شود و منجر به تاول‌های آبله مرغان می‌شود.
با توجه به مقاله‌ای در مجله پزشکی Investigative Medicine: اکثر افراد ۱۰ تا ۲۱ روز پس از ورود ویروس به بدنشان ، تاول‌های آبله را روی پوست خود مشاهده می‌کنند.
معمولاً فرد نمی‌تواند عفونت‌ها را از ضایعات خارج کند و تب نیز برای مدت کوتاه است.
واکسن
به خاطر واکسن آبله مرغان ، میزان ابتلا به آبله مرغان در بین همه گروه‌های سنی کاهش یافته است.
پزشکان معمولاً واکسن را در دو دوز مصرف می‌کنند. کودکان اولین واکسن را در سن ۱۲ تا ۱۵ ماهگی دریافت می‌کند و دومی را در ۴ تا ۶ سالگی.
یک واکسن به نام ProQuad حاوی واکسنی برای سرخک، اوریون، سرخچه و آبله مرغان است. بزرگسالان و کودکان در سن ۱۲ سال و بالاتر معمولاً واکسن آبله مرغان به نام واریوواکس دریافت می‌کنند که فقط از آبله مرغان جلوگیری می‌کند.
بزرگسالان می‌توانند واکسن آبله مرغان را در صورتی که قبلاً آبله مرغان نداشته باشند یا در کودکی واکسینه نشده‌اند ، دریافت کنند.
CDC واکسن را برای بزرگسالان زیر توصیه می‌کند:
- مراقبان کودک، مانند معلمان
- دانشجویان دانشگاه
- زنان در سن باروری
- کارمندان مراقبت های بهداشتی
- مسافران بین المللی
- پرسنل نظامی
- ساکنین خانه سالمندان و کارگران
- کسانی که از افراد با سیستم ایمنی ضعیف مراقبت می‌کنند
پزشکان معمولاً توصیه نمی‌کنند که زنان باردار واکسن آبله مرغان را دریافت کنند. دلیل این امر این است که واکسن حاوی ویروس های زنده است که می تواند بر بارداری تأثیر بگذارد.
اگر یک زن باردار خطر ابتلا به آبله مرغان را داشته باشد که قبلا به آن مبتلا نشده ، پزشک ممکن است دارویی را تزریق کند که بتواند از سیستم ایمنی بدن خود در برابر آبله مرغان محافظت کند.
همچنین ، فرد می‌تواند واکسن آبله مرغان را در صورتی که هرگز آبله مرغان نداشته ، اما اخیراً در معرض آن قرار داشته، دریافت کند. CDC واکسیناسیون را ۳-۵ روز پس از قرار گرفتن در معرض آبله مرغان توصیه می‌کند.
چشم انداز
به دلیل واکسن آبله مرغان، این بیماری اکنون بسیار قابل پیشگیری است. بیشتر بزرگسالان می‌توانند واکسن آبله مرغان را دریافت کنند.
اگر فردی مبتلا به آبله مرغان باشد، مصرف آسیکلوویر، درمان‌های حمایتی یا هر دو می‌تواند به کاهش علائم کمک کند.
هرکسی که فکر می‌کند ممکن است آبله مرغان داشته باشد ، باید با پزشک مشورت کند، که می‌تواند نگرانی‌های دیگر در مورد ویروس را نیز برطرف کند.
منبع: medkadeh